เพชรแท้ มักจะถูกเจียระไน ขัดแต่งมาอย่างดีและใช้เวลานาน จนออกมาเป็นเพชรที่มีคุณค่าและราคาแพง ปราศจากการโฆษณาใด ๆ
เพชรเทียม มักจะถูกเจียระไน และขัดแต่งอย่างลวกๆ และใช้เวลาสั้นกว่า และออกมาพร้อมสรรพคุณในการโฆษณา จนคนหลงเชื่อ หาซื้อได้ตามห้างสรรพสินค้าทั่วไป
เพชรแท้จะดีเมื่อผู้ใส่มองเห็นความคุ้มค่ากับราคา และพร้อมทุ่มเทกายใจในการดูแลรักษา
เพชรเทียมจะดีเมื่อผู้ใส่มองเห็นคุณค่า และให้เวลาในการตกแต่งเพิ่มเติมเพื่ิอเสริมราคา
เพชรแท้หรือเทียม ล้วนแล้วแต่ขึ้นชื่อว่าเพชร ผู้นำไปใส่ต่างหากคือคนเพิ่มความแท้หรือเทียมให้กับมัน
หลักการที่หัวหน้างานควรนำไปใช้บริหารลูกน้องและเมื่อลูกน้องรู้ตัวว่าตนเป็นเพชรแท้หรือเพชรเทียม
บางคน สามารถเลือกลูกน้องตัวเองได้ จ่ายในราคาแพง (จ้างงาน-เงินเดือน) เมื่อได้มา ก็คุ้มค่ากับราคาที่จ่าย แต่หากได้มาแล้วไม่มีงานใหญ่ให้ทำ สมกับความสามารถที่คนเก่งๆทำได้ ก็จะเป็นดั่งเพชรแท้ที่อยู่บนร่างกายคนที่ไม่เห็นคุณค่า ไม่ดูแลรักษา ปล่อยให้เก่าไปตามกาลเวลา และสุดท้าย ก็ดูไม่ออกว่าเป็นเพชรแท้ที่เคยสวยงามมาก่อน
บางคน ไม่สามารถเลือกลุกน้องตัวเองได้ เข้ามาทำงานเป็นหัวหน้าใหม่ มีคนเก่าอยู่แล้ว หรือว่าจ้างพนักงานใหม่มา แต่ด้วยงบประมาณ จึงไม่สามารถจ้างได้ในราคาแพง อย่างนี้ หัวหน้างานก็ต้องขัดเกลา เจียระไนเพชรที่อยู่ในมือ ให้มีคุณค่าเทียบได้กับเพชรแท้ที่มีราคาแพง ใช้เวลานานกว่าแน่นอน แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพชร ไม่ว่าจะแท้หรือเทียม ล้วนแล้วแต่มีความสวยงามในตัวของมันเอง
ขึ้นอยู่กับคนที่มีเพชรในมือมากกว่า ว่าจะมองเห็นคุณค่าและสร้างราคาให้มันได้มากแค่ไหน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น